Ustalanie spadkobierców to termin, który oznacza ustalanie najbliższych krewnych zmarłego, żyjących w dniu jego śmierci, a więc ustawowych spadkobierców spadkodawcy. Warunkiem postępowania jest brak testamentu pozostawionego przez spadkodawcę lub jego nieważność. W sporadycznych przypadkach poszukiwania mogą dotyczyć także spadkobierców testamentowych, których miejsce pobytu nie jest ustalone. W odniesieniu do niemieckiego prawa spadkowego miarodajna dla dziedziczenia ustawowego jest piąta i ostatnia księga kodeksu cywilnego (BGB), w szczególności paragrafy od § 1924 do § 1936.

Jednakże samo odnalezienie osób uprawnionych do dziedziczenia spadku nie wystarczy. W celu uzyskania aktu poświadczenia dziedziczenia (stwierdzenia nabycia spadku) w sądzie spadkowym, który z reguły jest wymagany przy podziale spadku, należy zgromadzić obszerny materiał dowodowy, najczęściej obejmujący akty stanu cywilnego i wyciągi z ksiąg kościelnych. Wymagający ustalenia okres czasu obejmuje często dekady, a czasem nawet stulecia. Dlatego osoba zajmująca się ustalaniem spadkobierców musi posiadać dobry warsztat źródłoznawcy i archiwisty.

Ponadto osoba ta jest również odpowiedzialna za podział spadku na zlecenie spadkobierców. Szczególnie w przypadku większych wspólnot spadkobierców często dochodzi do różnic zdań pomiędzy spadkobiercami, którzy – pomimo faktu bycia członkiem tej samej rodziny – w wielu przypadkach nawet nie znają się osobiście. W takim przypadku osoba ustalająca spadkobierców staje się moderatorem sporu i troszczy się o wypłatę spadku wszystkim spadkobiercom.